اثر ایندول‌استیک‌اسید و بنزیل‌آمینوپورین بر ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک بادرنجبویه

به منظور بررسی اثر تنظیم­ کننده­ های رشد گیاهی ایندول­ استیک­ اسید و بنزیل­ آمینوپورین بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک بادرنجبویه، آزمایشی مزرعه­ ای در قالب طرح بلوک‌های‌ کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان نمین استان اردبیل انجام گرفت. محلول ­پاشی با ایندول استیک ­اسید و بنزیل آمینوپورین در غلظت­ های 100، 200 و 300 میلی­ گرم بر لیتر انجام شد. محلول­پاشی باعث افزایش ارتفاع و طول شاخه شد. با این حال، رشد طولی شاخه با کاهش غلظت ایندول استیک اسید افزایش یافت. بالاترین غلظت بنزیل آمینوپورین و پایین  ترین غلظت ایندول استیک اسید بیشترین اثر افزایشی را بر محتوای کلروفیل برگ داشتند. استفاده از ایندول استیک اسید باعث افزایش قطر تاج پوشش گیاه شده و افزایش غلظت ایندول استیک اسید ارتباط مستقیم با قطر سایه ­انداز گیاه داشت. با افزایش میزان ایندول استیک اسید از تعداد گره ساقه کاسته شد. افزایش غلظت بنزیل آمینوپورین باعث افزایش تعداد شاخساره­های جانبی تولیدی شد. در وزن تر و خشک شاخساره، غلظت­ های بالای بنزیل آمینوپورین و ایندول استیک اسید اثر افزایشی مثبتی در مقایسه با شاهد نشان دادند. محلول­پاشی با بنزیل آمینوپورین اثر افزایشی بهتری در مقایسه با ایندول استیک اسید بر تعداد برگ داشت. بنابراین، استفاده از ایندول ­استیک ­اسید و بنزیل­ آمینوپورین در کشت و پرورش بادرنجبویه می­ تواند به عنوان یک راه­کار مناسب برای افزایش محصول در نظر گرفته شود.